Waar wachten we op...?
Tot op een dag een prachtige vreemdeling op ons af stapt en zegt hoe mooi en bijzonder we zijn? Dat we prachtig zijn en de hoeders van creatie? Dat we de taal kennen van ons hart? Dat we ons kunnen verbinden met onze stralende ziel? Dat we de alchemie van het eeuwige leven in onze cellen meedragen? Dat we in staat zijn de magie van verbinding te manifesteren, juist ook op momenten dat we ver van onze natuur vandaan zijn geraakt? Dat we in staat zijn om ver vooruit te kijken, ver voorbij ons eigen leven en deze wereld, omdat we de Liefde als ons kompas bij ons dragen? Dat - omdat we het Licht in ons meedragen - we dit kunnen delen met wie dit nodig heeft om zich hieraan te verwarmen? Dat we de schoonheid kunnen zien in alles op deze wereld, onze moeder aarde? En dat we vanuit wijsheid de keuzes kunnen maken om haar te eren zoals haar toekomt? Dat we zorgdragen voor alles wat we op ons pad ontmoeten? Dat we Liefde schenken vanuit een oneindige bron van Licht en we bij de ander zo een vonk diep van binnen doen ontbranden?
Ja mooie vrouw, ook jij bent dit...
Waar wachten we eigenlijk op, om onze ware natuur te voelen?
Om onze ware natuur te laten zien?
Om te erkennen dat dit diep in ons besloten ligt en dat we een wezenlijk verlangen hebben om dit deel te laten uitmaken van ons leven op deze prachtige planeet, in plaats van te proberen dit te vergeten. Als een minuscule zandkorrel op de bodem van de oceaan, overweldigt door al het water om haar heen.
Wat zou er gebeuren als we zouden durven voelen wat er zich in ons roert? Wat onze ziel fluistert en waar ons hart naar verlangt? Zijn we bang om te worden uitgelachen? Dat onze waarlijke normen en waarden worden afgedaan als 'niet relevant' voor deze wereld? Hebben we ons erbij neergelegd? Hebben we besloten dat dit dromen zijn die nooit vorm zullen krijgen in ons leven?
Of is daar nog dat verlangen? Naar een wereld waar het zachte en liefdevolle ook haar plaats heeft. Een wereld waar de passie en vloeiende energie van het Vrouwelijke geëerd wordt zoals zij verdient.
Waar begint het? Door ons te laten zien. Door te voelen wie wij als vrouw zijn. Door te erkennen wie wij als vrouw zijn. Door te erkennen dat we ons erg goed hebben aangepast naar de huidige vormen en normen. Door te erkennen dat we ons net zo goed willen ontwikkelen, maar wel op een manier die bij ons past. Door te erkennen dat als we de keus hadden, we onze kinderen niet tussen de bedrijven door zouden willen opvoeden en liefhebben. En dat we onszelf daarnaast ook willen blijven ontwikkelen, ja. Door te erkennen dat we het fijn vinden als je ons lichaam mooi vindt, maar dat we ons niet verbinden zonder ook een connectie met hart en ziel. Door te erkennen dat we niet altijd de druk willen voelen van de maatschappij of we het wel goed doen. Door te erkennen dat we ons al duizenden jaren hebben aangepast en dat we in de vorige eeuw de eerste stapjes hebben gezet naar een beter evenwicht, maar dat we nog maar net begonnen zijn. Door te erkennen dat we het liefst vanuit ons hart leven, maar onszelf wijsmaken dat als we dit maar lang genoeg ontkennen, we gaan geloven dat we dit ook helemaal niet nodig hebben. Door te erkennen dat we vergeten zijn hoe heilig en eervol het is om Vrouw te zijn en we vaak niet meer weten hoe dit voelt. Door te erkennen dat we ons graag altijd veilig zouden willen voelen, zonder te hoeven waken over onze grenzen. Door te erkennen dat we ons 'verstand' vaak laten bepalen dat we alles wel zelf kunnen, dat we niemand nodig hebben. Door te erkennen dat we ons zo hebben aangepast, dat we het raar vinden als iemand de deur voor ons open houdt.
Hoe verhard zijn we? Hebben we onszelf wijsgemaakt dat we dit allemaal echt niet nodig hebben? Of hebben we ons gewoon heel goed aangepast? Zo goed, dat we vergeten zijn wie we waarlijk zijn? Of schuilt er in jou nog een verlangen? Een miniem lichtje dat nog niet sterk genoeg is om zich te laten zien? Of juist wel? Wat zou er gebeuren als je haar aandacht geeft? Wat zou er gebeuren als je jezelf dit kado zou geven? Mag je dit van jezelf? Wat zou er gebeuren als dit vlammetje harder zou gaan branden? Wat zou er gebeuren als je dingen anders zou gaan doen? Wat zou er gebeuren als je zou laten zien en horen wat jij ook belangrijk vind? Wat zou er gebeuren als wij zouden laten zien en horen wat wij ook belangrijk vinden? Wat zou er gebeuren als dit zou groeien? Wat zou er gebeuren.....?
Zijn we bang dat we opnieuw worden weggezet als anders, minder intelligent, minder slim, minder belangrijk, minderwaardig?
Of zou het ook kunnen dat we worden bewonderd en gerespecteerd als uniek, zeer vindingrijk, intelligent, van grote waarde voor de samenleving op deze aarde en geëerd als de meest liefdevolle, magische, creërende, creatieve en mooie Vrouwelijke wezens op deze planeet?
Durven we dit aan? Samen?
Ik wacht niet meer. En veel vrouwen wachten niet meer. En laten we ook niet meer wachten, omdat de wereld ons zo hard nodig heeft.
Wat mij de moed gaf? Dit vind je terug in mijn boek Haar Verlangen. Toen ik besloot niet meer te wachten, brachten Engelen mij in contact met de meest vrouwelijke heilige teksten die ik ooit had gezien. Een oeroude kennis die we herkennen zodra we de woorden lezen. En ik geef je handvatten om stap voor stap meer in contact te komen met jezelf en hoe je in je dagelijkse leven meer in contact kan komen met je essentie. https://www.rubyseva.com/boek
#waarwachtenweop #vrouw #vrouwzijn #haarverlangen #gelijkwaardigheid #levenmethartenziel